ยืนแนมท้องฟ้าแจ้ง แสงตะเว็นแยงตาหน่วย
เหลือใจเด้เหลือใจฮักที่มันห่วย คนสวยนางลืมอ้าย
พี่ชายได้ดอกแต่หมอง
ผาชนะได หม่องที่อ้ายกับน้องเคยยืนเคียงเฮียงประจำ
ตกปีนี่บ่มีคำ ผาชนะไดใจดำแท้
แสงส่องฟ้า เหลียวมองนภา น้ำตาไหลหย่าว
หมู่ไก่ขันตบปีกเจ้า เอ้กอิอ้าวเบิกรับอรุณ
อ้ายยืนบนผาชนะได สอดสายตาไปไม่เจอแม่คุณ
ไปอยู่ไสน้อเนื้ออุ่น นัดกันไว้แล้วใยไม่มา
ทอดสายตาละวังเวอวังเวิน
หัวใจสะเทิ่นคะนิงนำเอิ้นหา
ลมหนาวมาแล้วนางแก้วบ่เห็นซอดมา
แม่น้ำโขงไหลบ่าบวกกับน้ำตาของพี่ชาย
คนเคยใกล้ บัดนี้อยู่ไสให้เชิญเจ้าคืนถิ่น
คนเคยใกล้ ตอนนี้อยู่ไสให้แฟนอ้ายคืน
คั้นได้ยินเสียงเอิ้น ละคั้นได้ยินเสียงเอิ้น
ละยินละยินละเสียงเอิ้นให้เชิญเจ้าต่าวมา
อ้ายคองถ่าอยู่ทางก้ำโขงเจียม
เตรียมมาพบบ่อนที่เฮาเคยพ้อ เป็นหยังน้อบัดมาปีนี้
นางหล่าคนดีบ่เห็นส่นเห็นไหง่ ผาชนะไดบ่ยู้บ่ชูเจ้าคืนคอน
หลับตานอน สิถอดถอนใจบ่ให้เจ็บ
แต่สมองมันเก็บภาพจำเก่ายังหลอกหลอน
วานแม่โขงเอิ้นเอานางน้องที่จากจร
ฝากเสียงตามสายลมวอนเฝ้ารองามงอนทุกชั่วโมงยาม
ทรามวัยน้อง ถิ่มอ้ายให้หมอง บ่นางน้องซู้เก่า
ทรายวัยน้อง ถิ่มอ้ายให้หมอง บ่นางน้องซู้เก่า
คำสัจจาเคยเว้า หรือนางเจ้าแค่ลวง
ดวงใจอ้ายบ่เคยไล่ลาป๋า บ่ลืมสาวนาเมืองอุบลคนโก้
เหงาปัดโธ่ ปัดโธ่ ปัดโธ่ให้โงวคืนมาต่าว บ่อนสองเฮาเคยเว่าเอ่ยข้อต่อจา
ตะเว็นขึ้นอ้ายยืนน้ำตาไหล
ฮ้องไห้เอิ้นหาทรามวัยให้กลับมา
เทียวจอบส่องใจลอยอ่องหล่องอยู่ฮิมผา
หลายปีแล้วเด้กานดา อ้ายคองถ่าเทิงผาชะนะได
อยู่ไสให้มาเด้อแฟนอ้าย คืนมาสาละเด้อแฟนอ้าย
หลายปีแล้วใด๋ที่คนไคบ่อยู่ บ่มีฮูปคู่ฮิมผายามเช้า
ไปอยู่ละไสละน้อละนางเจ้า อยู่ไสละอ้ายมายืนถ่าเจ้า
ให้คืนเค้าถิ่นอุบล คิดฮอดคนที่เคยอยู่เคียง
เหลือแค่เพียงความเหงาเศร้าใจ ผาชนะได ใจดำแท้